De stijlen van Ohara Ikebana

Hana-isho

Hana-isho is onderverdeeld in twee categorieën: Basic en Advanced. De eerste stap is het beheersen van Basic Hana-isho, een eenvoudig type ikebana dat overal kan worden gemaakt en geplaatst.Hana-isho heeft volgende speciale kenmerken :

• Het is een vrij eenvoudig type ikebana , zelfs voor beginners
• Men leert niet alleen ikebana-technieken te beheersen, maar de composities kunnen aangepast worden aan het dagelijks leven omdat ze zelfs geschikt zijn voor kleine kamers of ruimtes.
• De composities zijn eenvoudig en mooi en je kan genieten van de schoonheid van kleurencombinaties, vorm en seizoenen.
• Met Hana-isho kun je je individualiteit volledig weergeven, omdat je de hoofd- en hulplijnen vrij kunt rangschikken volgens de eigenschappen van de materialen.

Unshin Ohara richtte tijdens de middenjaren van de Meiji-periode de Ohara-school op, een tijd waarin Japan zich opende voor de invloed van de westerse cultuur. Hij creëerde de Moribana-stijl, wat later leidde tot de school ‘s introductie van het landschapsarrangement

Tot die tijd werden bijna altijd ikebana werken in schalen of vazen verticaal in een “staande” vorm gerangschikt. Deze oude verticale stijl werd gekenmerkt door tal van beperkingen en zo veel strikte, gedetailleerde regels dat het onmogelijk was om te genieten van bloemen die op een vrije manier geschikt werden. . Gedurende de Meiji-periode werden echter grote hoeveelheden westerse bloemen geïmporteerd en geteeld in Japan. Levensstijlen veranderen evenzeer, dus de ikebana die zich in het verleden had ontwikkeld, paste niet langer bij de actuele omstandigheden in het dagelijks leven.

In deze tijdsperiode creëerde Unshin Ohara een ikebana stijl waarin nieuwe westerse bloemen verwerkt werden. Zijn arrangementen waren niet alleen geschikt voor de tokonoma-nis van de traditionele Japanse architectuur, maar ook voor nieuwe kamers in westerse stijl van die periode, zoals salons en inkomhallen. Bovendien ontstond een nieuwe ikebana stijl waarbij de maker zijn volle creativiteit kon uiten. Deze nieuwe stijl heette Moribana.

Moribana werd vervolgens door de meeste andere ikebana-scholen geadopteerd en is de dag van vandaag de hoofdstroom van de hele ikebana-wereld geworden. Aldus werd Moribana, ontwikkeld door Unshin Ohara , de voorloper van alle moderne ikebana. Vergeleken met de verticale of staande stijlen van ikebana uit het verleden, worden bloemen in Moribana “opgestapeld” (moru) in vlakke plaatachtige containers. De meeste werken van Moribana gebruiken containers die suiban worden genoemd.

Naast Moribana omvatten de ikebana stijlen van de Ohara-school : Hana-isho, Heika en Hanamai. Hana-isho is een vorm van ikebana die harmonieert met de hedendaagse ruimtes waar mensen wonen en werken, en geeft voldoende ruimte aan de eigen individualiteit van de schikker. Er zijn zowel basis- als gevorderde Hana-isho stijlen . Beginners beginnen met Basic, de meest elementaire fase. Wat zij in dit stadium leren is niet alleen elementaire kennis en techniek, maar ook de fundamenten van Ohara ikebana als geheel. Heika is ikebana, gerangschikt in een hoge vaas met een smalle mond, en Hanamai is ikebana die de driedimensionale, sculpturale schoonheid van planten uitdrukt.

Landschap Moribana

Dit is een soort Moribana waarin natuurlijke landschappen worden gerepresenteerd in de beperkte ruimte van schalen . Er zijn twee methoden: de traditionele methode en de realistische methode.

a. Traditionele methode

Dit is een techniek om de schoonheid van het landschap uit te drukken met behulp van beperkte materialen en voorgeschreven regels zowel voor de materialen als de methode, wel rekening houdend met hun natuurlijke groei.

b. Realistische methode

In dit soort ikebana drukt de kunstenaar natuurschoon uit door de natuurlijke groeikenmerken van de planten, de omgeving en het seizoensgebonden aspect van de materialen te begrijpen. Het bevat ook de subjectiviteit en indrukken van de schikker.

Ook kan een Landschap Moribana verdeeld worden in drie perspectief types: Ver, Midden en Dichtbij.

De Far-View afbeelding neemt hoge bomen als hoofdonderwerp, en kan een hoog, dicht bebost bos aan de voet van een afgelegen bergketen voorstellen, een grote boom torenhoog boven een veld, een enorme, oude pijnboom langs de kust.

In de Middle-View afbeelding komt de focus dichter bij scènes met een sterke groei, waarbij kleinere bomen het hoofdthema worden en lage struiken worden gebruikt als de belangrijkste materialen.

In de Near-View afbeelding beweegt het gezichtspunt zich nog dichterbij bloemen en grassen die bloeien aan de voet van bomen en andere scènes die worden afgebeeld alsof ze echt voor ogen zijn.

Hana-Kanade

Het woord Hana-kanade bestaat uit twee kanji-tekens:
花 (hana) 奏 (kanade). Het eerste teken betekent “Bloem” ; het tweede ”Middel om aan te bieden of te wijden”. Om preciezer te zijn, het karakter 奏 (kanade) is een samengestelde ideografische vorm , een kanji die bestaat uit betekenisvolle delen. Het is oorspronkelijk samengesteld uit drie vormen: een vorm van ontkiemende planten, een vorm van twee handen die iets aanbieden en een vorm die erop wijst dat je voorwaarts stapt.

Deze betekenis van het karakter 奏 (kanade) kan geassocieerd worden met “Kuge”, of Boeddhistische bloemenoffers, een van de oorspronkelijke doelen van ikebana. Kanaderu, de werkwoordsvorm van Kanade, betekent over het algemeen muziek spelen met muziekinstrumenten, of stemmen en geluiden verzamelen om muziek te maken. Hana-kanade kan dus worden geïnterpreteerd als ikebanacomposities die studenten maken door de materialen met elkaar te laten echoën.

Hana-kanade is een driedimensionale ordening die de schoonheid uitdrukt van elkaar kruisende hoofdstengels die naar binnen bewegen vanuit hun invoegpunten. De combinatie is doelgericht gemaakt om de schoonheid van kleur, vorm en het seizoen tot uitdrukking te brengen.

Hana-mai

Hanamai drukt de schoonheid uit van planten die worden voortgebracht door hun onderlinge interactie in een driedimensionale ruimte.

Er is geen onderscheid tussen hoofdmateriaal en hulpmaterialen. Vergeleken met de stijlen van de Ohara-school heeft Hanamai geen vaste regels voor de lengte van de materialen. In feite zijn er geen regels die de grootte, hoek of richting van materialen bepalen. Om de sculpturale schoonheid van de materialen te vangen, leidt een Hanamai schikking op natuurlijke wijze naar de expressie van driedimensionale schoonheid . Daarom is het noodzakelijk om een flexibele aanpak te volgen en een goed oog voor kleuren, vormen en texturen van de materialen te ontwikkelen. Verschillende materialen kunnen elkaar naderen, aanraken, overlappen, mixen of met elkaar verweven zijn om schoonheid te creëren door contrast of harmonie. Als basisstandaard worden er twee materialen gebruikt, terwijl drie materialen de limiet zouden zijn.

Heika

Waar Moribana is ontstaan en ontwikkeld door de Ohara-school, maakt Heika, letterlijk ‘Vaasbloemen’, deel uit van de oude historische traditie van ikebana.
In tegenstelling tot Moribana, die wordt gemaakt in platte containers, wordt Heika gemaakt in hoge, diepe containers zoals vazen en potten. Het essentiële verschil tussen beide is de manier waarop takken worden gerangschikt en in positie worden gefixeerd.

Rimpa Arrangement

Dit is het type ikebana dat gebaseerd is op de ontwerpen van zeer decoratieve schilderijen van de Rimpa-school, die floreerden tijdens de Edo periode. Het doel is om in ikebana de decoratieve kwaliteiten van florale materialen en de algemene ontwerpeffecten die typisch zijn voor Rimpa-kunstwerken vast te leggen. Hiertoe zijn de unieke eigenschappen van planten overdreven of verminderd. Voor het grootste deel wordt gebruik gemaakt van materialen die men terugvindt in Rimpaschilderijen. Beheersing van de Rimpa stijl is afhankelijk van kennis en studie van de originele werken van de Rimpa-schoolkunstenaars.

Bunjin-arrangement

Een belangrijke ontwikkeling van Nageire , “Gegooid of geworpen”, was “Bunjin-bana” of literati-arrangementen. Deze werden gemaakt door Japanse intellectuelen die ook poëzie, kalligrafie en schilderkunst beoefenden. Het woord Bunjin verwijst naar gepensioneerde Chinese geleerden die een eenvoudig leven leidden, genoten van gedichten en schilderijen, bijzondere natuurlijke voorwerpen verzamelden zoals vreemd gevormde stenen en dwergbomen. Japanse Bunjinga werden sterk beïnvloed door dit aspect van de Chinese cultuur. Ze verzamelden ongebruikelijke Chinese containers en andere producten uit China. Hun arrangementen waren vrij van regels of voorschriften, en werden vaak gemaakt voor literaire bijeenkomsten of theefeestjes, waar ikebana deel uitmaakte van lezingen en muziekuitvoeringen. Bloemschikkingen werden vergezeld van fruit, stenen en kleine metalen of keramische sculpturen van insecten.

Bron : Ohara School of Ikebana. Japan.